Η εποχή του Haçienda: όταν η μουσική έγινε τρόπος ζωής

ROCK AROUND

H ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ HACIENDA: ΟΤΑΝ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΓΙΝΕ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

Από τον Νίκο Καστανά

Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε ασχοληθεί με το CBGB, την έδρα του αμερικανικού πανκ-ροκ. Σε αυτό θα μας απασχολήσει το θρυλικό Haçienda, με έδρα στην καρδιά του Μάντσεστερ, στη διεύθυνση 15 Whitworth Street West.

Το κλαμπ άνοιξε το 1982, ένα νυχτερινό κλαμπ που έμελλε να αλλάξει για πάντα την πορεία της βρετανικής μουσικής. Στην δημιουργία του συνέβαλλαν η δισκογραφική Factory Records, μέλη των New Order και ο οραματιστής Tony Wilson. Το Haçienda, δεν ήταν απλώς ένας χώρος διασκέδασης. Ήταν μια πολιτιστική επανάσταση!

Από τις πρώτες του ημέρες, το Haçienda ξεχώριζε. Ο σχεδιασμός του Ben Kelly συνδύαζε βιομηχανικά υλικά, γεωμετρικές γραμμές και έντονα χρώματα, δημιουργώντας έναν χώρο διαφορετικό από οτιδήποτε είχε υπάρξει έως τότε. Ήταν το αντίθετο του «πολυτελούς» club — ένα αστικό τοπίο που αντανακλούσε την ψυχή του Μάντσεστερ, μιας πόλης σκληρής αλλά δημιουργικής, μιας πόλης που αναζητούσε ταυτότητα μετά τη βιομηχανική παρακμή.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, το Haçienda βρήκε τον ρυθμό του. Με τους DJs Graeme Park και Mike Pickering να φέρνουν νέους ήχους από το Σικάγο και το Ντιτρόιτ. Οι βραδιές «Nude» έγιναν σημείο αναφοράς, ενώ η αίσθηση ελευθερίας και ενότητας που επικρατούσε έκανε το Haçienda σύμβολο μιας νέας εποχής: το λίκνο της κουλτούρας «Madchester».

Το Haçienda, αποτέλεσε τον πυρήνα όπου συναντιούνταν συγκροτήματα όπως οι Happy Mondays, οι Stone Roses, οι Inspiral Carpets και άλλα. Οι ήχοι της κιθάρας μπλέκονταν με ηλεκτρονικά beats και ψυχεδελικές μελωδίες, δημιουργώντας ένα μοναδικό μείγμα που έγινε το σήμα κατατεθέν του Μάντσεστερ.

Η σκηνή του Madchester δεν περιοριζόταν στη μουσική — επηρέασε τη μόδα, τη γλώσσα, ακόμα και τη νοοτροπία. Φαρδιά ρούχα, bucket hats, αθλητικά παπούτσια και μια διάθεση για ανεμελιά και αυθορμητισμό συνόδευαν έναν τρόπο ζωής που ταύτιζε το πάρτι με την ελευθερία.

Αν και το κύμα της σκηνής άρχισε να υποχωρεί στα μέσα της δεκαετίας του ’90, η επιρροή του Madchester παραμένει βαθιά. Άνοιξε τον δρόμο για την επόμενη γενιά της britpop και καθιέρωσε το Μάντσεστερ ως μία από τις σημαντικότερες μουσικές πόλεις του κόσμου.

Ωστόσο, πίσω από τη λάμψη και τη φήμη υπήρχαν προβλήματα. Τα οικονομικά του κλαμπ ήταν επισφαλή, καθώς τα έσοδα από ποτά ήταν χαμηλά και τα έξοδα μεγάλα. Παράλληλα, η διάδοση των ναρκωτικών και περιστατικά βίας δημιούργησαν προβλήματα με τις αρχές.

Το Haçienda έγινε θύμα της ίδιας του της επιτυχίας. Παρότι αποτέλεσε κέντρο μιας ολόκληρης γενιάς, δεν κατάφερε να αντέξει το βάρος των ίδιων των καιρών του. Το 1997 έκλεισε οριστικά τις πόρτες του, αφήνοντας πίσω του μια εποχή.

Σήμερα, το κτίριο δεν υπάρχει πια· στη θέση του βρίσκονται πολυτελή διαμερίσματα. Κι όμως, το Haçienda παραμένει ζωντανό. Ζει στις αναμνήσεις, στα βίντεο, στα τραγούδια, στις ιστορίες εκείνων που χόρεψαν μέσα του μέχρι το ξημέρωμα. Ζει σε φεστιβάλ, σε αφιερώματα, σε events που φέρουν το όνομά του και προσπαθούν να ξαναζωντανέψουν το πνεύμα του.

Το Haçienda δεν ήταν ποτέ απλώς ένα κλαμπ. Ήταν ένα πείραμα για το πώς η μουσική μπορεί να ενώσει ανθρώπους, να αλλάξει νοοτροπίες και να μεταμορφώσει μια πόλη. Ήταν ένα μανιφέστο ελευθερίας, δημιουργικότητας και τόλμης. Και ίσως, γι’ αυτό, ακόμα και σήμερα, σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά το κλείσιμό του, το όνομα «Haçienda» εξακολουθεί να σημαίνει κάτι περισσότερο από μια διεύθυνση — σημαίνει μια εποχή που ο ήχος, το φως και οι άνθρωποι έγιναν ένα.

Νίκος Καστανάς
Για το Rock Attitude